Bażant mongolski (Phasianus colchicus mongolicus), to podgatunek bażanta zwyczajnego, którego naturalne siedlisko znajduje się na terenie Mongolii. Ten ekscytujący i barwny ptak stanowi fascynujący temat dla ornitologów i miłośników przyrody na całym świecie.
Krótki przegląd gatunkowy
Bażant mongolski należy do rodziny kurowatych (Phasianidae), która obejmuje różne gatunki i podgatunki ptaków, w tym kury, indyki, przepiórki, i wiele innych. Najbliższe krewniaki bażanta mongolskiego to inne podgatunki bażanta zwyczajnego, takie jak bażant zielony (Phasianus colchicus versicolor) czy bażant czarny (Phasianus colchicus tenebrosus).
Morfologia i wygląd
Charakterystyka fizyczna
Bażant mongolski jest ptakiem o długim ciele i ogonie, z wyraźnym dymorfizmem płciowym. Samce są znacznie większe i bardziej kolorowe od samic, co jest typowe dla wielu gatunków ptaków.
Samce
Samce bażanta mongolskiego osiągają długość ciała od 70 do 90 cm, z czego aż połowę stanowi ogon. Mają one jaskrawą, złocisto-brązową głowę z niebiesko-czarnym karkiem. Klatka piersiowa i brzuch są złocisto-żółte z ciemnymi plamami, natomiast skrzydła mają intensywnie czerwoną barwę.
Samice
Samice są znacznie skromniej ubarwione. Mają rdzawo-brązowe upierzenie, które pomaga im ukryć się w naturalnym otoczeniu podczas inkubacji jaj. Ich długość ciała wynosi zwykle od 60 do 70 cm.
Zachowania
Bażanty mongolskie są ptakami bardzo ostrożnymi i płochliwymi. W razie zagrożenia, zamiast uciekać, wolą zazwyczaj ukrywać się w trawie. Potrafią też bardzo szybko biegać i dzięki swojemu upierzeniu łatwo mogą się zamaskować. W przypadku ostatecznej konieczności, potrafią wzbić się w powietrze i przelecieć niewielki dystans.
Siedlisko i rozmieszczenie
Naturalne siedlisko
Naturalnym siedliskiem bażanta mongolskiego są stepy, łąki i tereny otwarte. Występuje na terenach Mongolii, jak również w Chinach i Rosji. Lubi tereny z dostępem do wody.
Rozmieszczenie na świecie
Chociaż naturalne siedlisko bażanta mongolskiego znajduje się głównie w północnej Azji, ten podgatunek został introdukowany do wielu innych miejsc na świecie w ramach gospodarki łowieckiej oraz z inicjatyw ochrony gatunku. W Europie jest rzadziej spotykany niż inne podgatunki bażanta zwyczajnego.
Rozród i cykl życiowy
Rozród
Okres lęgowy bażantów mongolskich rozpoczyna się wiosną. Samiec w tym czasie staje się bardzo aktywny, przeprowadzając spektakularne pokazy, aby przyciągnąć samicę. Samice składają od 8 do 14 jaj w gnieździe ukrytym w trawie lub krzewach.
Cykl życiowy
Inkubacja jaj trwa około 23-25 dni. Młode bażanty są zdolne do samodzielnego życia prawie natychmiast po wykluciu, choć przez pierwsze tygodnie są pod opieką matki. Dojrzałość płciową osiągają po pierwszym roku życia.
Dieta i pokarm
Dieta
Bażanty mongolskie są wszystkożerne. Ich dieta składa się z nasion, owoców, roślin, owadów, małych płazów i gadów.
Status i ochrona
Status
Podgatunek nie jest obecnie klasyfikowany jako zagrożony, ale jako gatunek introdukowany w wielu miejscach poza naturalnym zasięgiem występowania, może mieć wpływ na lokalne ekosystemy.
Ochrona
Pomimo że bażant mongolski nie jest gatunkiem zagrożonym, to jednak należy do niego podchodzić z szacunkiem i zapewniać mu ochronę, szczególnie w miejscach, gdzie jest gatunkiem rodzimym.
Bażant mongolski, podobnie jak inne podgatunki bażanta zwyczajnego, to wyjątkowo interesujący ptak. Jego piękno i unikalne zachowania czynią go cennym obiektem badań dla naukowców i miłośników ptaków. Wiedza o tym gatunku i jego ochrona są kluczowe dla utrzymania bioróżnorodności naszej planety.
